ගෙදර යාම

ගිය සතියෙත් ගෙදර යන්න බැරිවුනා. කැම්පස් එකේ වැඩ නිසා. විභාගෙ ළඟ නිසා වැඩ යමරෙට. මේ දවස් වල බෙල්ල ගාවට හිර වෙලා ඉන්නේ. ඒ අස්සෙ ඇගයීම්(ASSIGNMENT) දෙනවා පෝලිමට ඊයේ එනම් සිකුරාදා තිබුනා ඇගයීම් 4ක්. TAKE HOME 2ක් SUBMIT කරන්නයි IN CLAS 2ක්. ඉතින් මරණවා වගේ තමයි. පහුගිය දවස් තුනටම පැය 10 කට වඩා නිදා ගත්තෙ නෑ. ඉතින් වැඩ තිබුනත් පොඩි BREAK එකකට ගෙදර ගිහින් දවසක් හොදට නිදා ගෙන රසට කාලා එන්න හිතුවා. LINUX ASSIGNMENT එක ඉවර වුනේ 4ට විතර යන්න ලෑස්ති වෙනකොට අපේ අය රණවිරුවන් වෙනුවෙන් බැනරයක් එල්ලන්න ලෑස්ති වෙනවා. ඒකටත් සම්මාදම් උනා. ඊට පස්සෙයි එලියට බැස්සෙ. වෙලාව 4.15 විතර ඇති.

සිකුරාදා නිසා මේ වෙලාවටත් බස් එකේ යාම සුබ නෑ. ඒ සම්බන්ධයෙන් හොඳ අත්දැකීම් තියනවා. ඉස්සර රැග් කාලෙ අපේ ගාල්ල මාතර යන 20ක් විතර යන්නෙ එක බස් එකේ. එතන දික්වැල්ලට යන හාදයෙකුත් ඉන්නවා. ඉතින් කට්ටිය බස් ගණන් කර කර ඉන්නවා තංගල්ල බස් එකක් එනකම්. බස් එකක් ආවා කියමුකෝ සිකුරාදට නියම සෙනග. බස් එකෙත් එක පැත්තක ආසන තුනයි අනෙක් පැත්තෙ 2යි නේ ඉතින් මැද යන්තම් එක්කෙනෙකුට හිටගෙන ඉන්න ඉඩ තියනවා. ඒ වුනාට මොරටුව හරියට යනකොට කොන්දොස්තර මහත්මයා මගීන්ගෙන් කාරුනිකව ඉල්ලා සිටිනවා මැදින් තව පේලියක් හදන්න කියලා. ඒක උනේ නැත්නම් ඔහුම මැදිහත් වෙලා දෙවැනි පේලිය හදනවා.ඊට පස්සෙ බස් එක හරියට අර මරන්න හරක් අරන් යන වාහනයක් වගේ. බහින කම්ම හිටී විදිහට ඉන්න ඕන. වැරදිලාවත් කකුල ඉස්සුවොත් ආපහු තියල හමාරයි. ඔය තත්වය උඩත් බස් එක හැම තැනම නවත්ත නවත්ත පැය 3 1/2 ක් විතර ගාල්ලට යනවා. ඒ ඇවිල්ලා බහින කොට ඇඟේ පතේ අමාරු ඔළුවේ කැක්කුම හොඳ ගානට. ආ අමතක උනානේ කැමති වුනත් නැතත් බස් රථයේ වාදනට වෙන සුමිහිරි ගීත ටිකත් අහන් යන්න එපැයි.

ඔය නිසා දැන් මම ගෙදර යනකොට වැඩිපුරම යන්නේ දුම්රියේ. ලොකු කරදරයක් මගදි නොවුනොත් පැය 2 1/2 න් කෝච්චිය ගාල්ලෙ. කන්දොස්කිරියාවල් නෑ. කූඩුවෙ දාපු චිකන් බ්‍රොයිලර්ලා වගේ හිර වෙන්න ඔන නෑ. ඉතින් ඊයෙත් මමයි චමිත්(කැම්පස් එකේ කැවුලා) කියල යාළුවෙකුයි නැග්ගා සාගරිකා දුම්රියට. ආසන නම් නෑ සිකුරාදනේ. මගදි අපි දෙන්නා කලේ ඇත්ත කියන්නයි බිම ඉඳ ගන්නයි බය නෑ කියල දොරක් ළඟින් වාඩි උනා.ඒකත් FOOTBORD එකේ යනවා වගේම ආතල් කෝච්චිය කොළඹින්ම විනාඩි 15 ක් විතර පරක්කුයි ඒත් රාත්‍රී 7.30 ට ගාල්ල දුම්රිය ස්ථානයට සේන්දුවුනා.

ඔන්න මම ගෙදර......................